Είναι η εβδομάδα "Κλέβουμε όλοι από το Friends!"

...η αντίστοιχη δική μας θα ήταν μαραθώνιος Παπακαλιάτη.

(Spoiler alert. You have been warned.)

Βλέποντας τις κωμωδίες αυτής της εβδομάδας λοιπόν πρόσεξα κάτι περίεργο. Πολλά αστεία ήταν σχεδόν copy-paste από το Friends, σε σημείο όμως να κοιτάω πίσω από την Vergara μήπως εντοπίσω την Πέμυ Ζούνη να βλέπει όνειρο. Βέβαια αυτό δεν είναι και τόσο περίεργο από μόνο του, μιας και δεν υπάρχει παρθενογένεση και σίγουρα κάποια αστεία στα sitcoms ανακυκλώνονται κτλ. αλλά το παράδοξο ήταν ότι αυτήν την εβδομάδα βάλθηκαν να το κάνουν όλοι ταυτόχρονα! Αναλυτικά:

Modern Family 5x6 - The Help

Αυτό που απασχολεί την οικογένεια Πρίτσετ αυτή τη βδομάδα είναι ότι η Γκλόρια απολύει όλες τις νταντάδες που προσέχουν το μωρό, εν μέρει γιατί πάντα τους την πέφτει ο Μάννυ, εν μέρει γιατί θέλει να είναι η σταρ του σπιτιού. Μια μέρα γνωρίζει στις κούνιες τον Άντυ (κρατήστε το όνομα), έναν άντρα-νταντά (δεν βρίσκω αντίστοιχη ελληνική λέξη του manny) και τον προσλαμβάνει. Ο Τζέι δεν είναι καθόλου ευχαριστημένος με αυτό και θέλει με τη μία να τον απολύσει γιατί πολύ απλά νιώθει άβολα να έχει άντρα για νταντά, παρ' όλο που ο Άντυ αποδεικνύεται τρομερά καλός στην δουλειά του και γενικότερα πολύ συμπαθητικός.

Σας θυμίζει κάτι;

Friends 9x6 - The One with the Male Nanny

Η Ρέιτσελ προσλαμβάνει έναν άντρα-νταντά για να προσέχει την Έμμα, τον Σάντυ (έλεος, τόσο πολύ βαριόντουσαν στο Modern Family;). Ο Ρος δεν είναι καθόλου ευχαριστημένος με αυτό και θέλει με τη μία να τον απολύσει γιατί πολύ απλά νιώθει άβολα να έχει άντρα για νταντά, παρ' όλο που ο Σάντυ αποδεικνύεται τρομερά καλός στην δουλειά του και γενικότερα πολύ συμπαθητικός.

The Big Bang Theory 7x6 - The Romance Resonance

O Λέοναρντ γκρινιάζει στην Πέννυ γιατί δεν είναι αρκετά ρομαντική. Αυτή, αφού κάνει πολλές μάταιες προσπάθειες να του αποδείξει το αντίθετο, στο τέλος βγάζει από την ντουλάπα της ένα "κουτί με αναμνήσεις," που περιέχει μεταξύ άλλων ένα εισιτήριο αεροπλάνου που της είχε αγοράσει, ένα αποξηραμένο τριαντάφυλλο που της είχε δώσει, ένα γράμμα που της είχε γράψει κτλ. Ο Λέοναρντ συγκινείται και το βουλώνει.

Σας θυμίζει κάτι;

Friends 4x8 - The One with Chandler in a Box

O Ρος μαθαίνει ότι η Ρέιτσελ πάντα γυρίζει πίσω τα δώρα που της φέρνει και τα παίρνει. Μετά από πολλές μπηχτές, η Ρέιτσελ τα παίρνει με την σειρά της, πάει στην ντουλάπα της και βγάζει ένα "κουτί με αναμνήσεις," που περιέχει μεταξύ άλλων ένα εισιτήριο κινηματογράφου από το πρώτο τους ραντεβού, ένα τσόφλι αυγού από την πρώτη φορά που της έφερε πρωινό στο κρεβάτι (ψιλο-ίου) κτλ. Ο Ρος συγκινείται και το βουλώνει.

How I Met Your Mother 9x6 - Knight Vision

Cassie's Dad: Now that... was a good dessert.

Cassie: "Dessert" sounds like "desert..." 

The desert has sand... 

There's sand at the beach...

And Wesley and I...

Once drove by a beach!

Σας θυμίζει κάτι;

Friends 2x21 - The One with the Bullies

Phoebe: I was walking over here and I passed a buffet...which is my father's last name...
And they were serving franks which is his first name minus the "s" at the end...
And there was a rotisserie with spinning chicken...
Monica: His indian name?
Phoebe: No because I chickened out the last time when I tried to meet him. So I mean coincidences? I don't think so.
Rachel: Ok, so uh, who wants the last hamburger?
Phoebe: Oh, alright, that's it, now I have to go see him.
Monica: Why?
Phoebe: Hamburger. McDonald's. Old MacDonald had a farm, my dad is a pharmacist!


Bonus: Στην αμέσως προηγούμενη σκηνή από αυτή στο How I Met Your Mother η Λίλυ αναγκάζεται να πει ψέμματα στον ιερέα ότι είναι στην ουσία η Ρόμπιν και ο άντρας της ο Μπάρνεϊ και τους κράζει σε πρώτο πρόσωπο
(What can I say, my husband's a sociopath who's slept with over a hundred women and I'm a slut who once let my boss feel me up!)
ακριβώς όπως έκαναν Ρέιτσελ και Μόνικα η μία στην άλλη όταν έκαναν τραπέζι σε δύο γιατρούς (ο ένας εκ των οποίων ο Κλούνει) και παρίσταναν η μία την άλλη.

Bonus no.2: Ένα άλλο παράξενο αυτής της εβδομάδας- που δεν έχει όμως καμία σχέση με το Friends - είναι ότι ο Ραζ συμβουλεύει την Πέννυ να κάνει καντάδα κάτω από το παράθυρο του Λέοναρντ, όπως στην ταινία "Say Anything." Η Πέννυ φυσικά δεν ακολουθεί την συμβουλή του. Ο Άνταμ στο "The Goldbergs" αυτής της βδομάδας όμως...

Weird...

House of Cards

Τί είναι;
Αμερικάνικη σειρά του Netflix βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Άγγλου πολιτικού Michael Dobbs. Έχει ξαναγυριστεί σε μίνι-σειρά από το BBC το 1990.

Τί τρέχει;
Πολιτικό δράμα στην Ουάσινγκτον (σε αντίθεση με το αυθεντικό που διαδραματίζεται στην Αγγλία μετά την παραίτηση της Θάτσερ) με πρωταγωνιστή τον Frank Underwood, ένα αδίστακτο αξιωματούχο μέλος του Κογκρέσου που είναι ερωτευμένος με την εξουσία και θα μπορούσε να διδάξει στον Μακιαβέλι ένα-δυο πράγματα. Καθώς αλλάζει το πολιτικό σκηνικό, βλέπουμε την ιστορία από την σκοπιά τριών άλλων ατόμων: της φαινομενικά ψυχρής γυναίκας του με την οποία έχουν ένα περίεργο είδος ανοιχτού γάμου και η οποία περνάει και εμμηνόπαυση, μίας φιλόδοξης νεαρής δημοσιογράφου που κάνει τα πάντα για την καριέρα της και ενός αλκοολικού και ναρκομανή βουλευτή που παλεύει με την συνείδηση του.

Ποιος παίζει;
Πρωταγωνιστής ο καταπληκτικός Kevin Spacey, όπως τον ξέρουμε όλοι και τον αγαπάμε. Στον ρόλο της γυναίκας του η Robin Wright (πρώην σύζυγος του Sean Penn) η οποία πρόσφατα έπαιξε στο αμερικανικό Girl with the Dragon Tattoo και στο Moneyball, αλλά οι πιο πολλοί της γενιάς μας σίγουρα την ξέρουν από τα παιδικά τους χρόνια ως Princess Buttercup, από την cult πλέον ταινία The Princess Bride (Tρελές Ιστορίες Έρωτα και Φαντασίας). Στο ρόλο της δημοσιογράφου - love interest η Kate Mara του American Horror Story. Άξιος αναφοράς επίσης ο Corey Stoll, που είδαμε ως Ernest Hemingway στο Midnight in Paris του Woody Allen. Στην συγκεκριμένη ταινία εγώ τον είχα μπερδέψει με τον Tom Hardy και με κοροϊδεύουν, οπότε αν κάποιος έκανε το ίδιο λάθος παρακαλώ να το γράψει να μην νιώθω τόσο άσχημα. Το cast γενικά πλαισιώνεται από τρομερούς τηλεοπτικούς ηθοποιούς (Michael Kelly, Constance Zimmer, Mahershala Ali κ.α.) που όσοι βλέπουν γενικά σειρές σίγουρα θα αναγνωρίσουν με τη μία.

Τί το ξεχωριστό έχει;
Πρώτα απ' όλα, είναι ίσως η πρώτη σειρά στην ιστορία που βγάζει μία ολόκληρη σεζόν (13 επεισόδια) μέσα σε μία μέρα. Εδώ και δεκαετίες λένε ότι το μέλλον της τηλεόρασης είναι κάποια στιγμή να διαλέγει ο θεατής τι θα δει και πότε, χωρίς περιορισμούς. Με το streaming, τα dvr και τα downloads αυτό είναι ήδη κατά κάποιον τρόπο εφικτό, αλλά και πάλι πρέπει να περιμένει κάποιος καινούρια επεισόδια κάθε βδομάδα. Η συνδρομητική υπηρεσία streaming του Netflix παίρνει ένα μεγάλο ρίσκο εδώ που, αν πετύχει, μπορεί να αλλάξει τα πάντα στον τρόπο που βγαίνουν οι σειρές. Το να πετύχει είναι πολύ πιθανό, καθώς παρατηρείται όλο και περισσότερο πλέον το φαινόμενο του binge-viewing, με θεατές να βλέπουν ολόκληρες σεζόν μέσα σε ένα σαββατοκύριακο, κάποιες φορές ακόμα και να αρνούνται να παρακολουθήσουν μία σειρά αν δεν έχει πρώτα ολοκληρωθεί, για να μη χρειάζεται να υποστούν αυτήν την αναμονή κάθε βδομάδα.
Σαν σειρά, από 'κει και πέρα, είναι απλά εκπληκτική. Σε γαντζώνει από την πρώτη στιγμή και δε σε αφήνει μέχρι το τέλος της σεζόν, το οποίο δεν χρειάζεται να περιμένεις πλέον! Τα έχει όλα: παιχνίδια εξουσίας, ενδιαφέροντες τρισδιάστατους χαρακτήρες, άρτια υποκριτική, ωραία πλοκή και καλή σκηνοθεσία. Ο Spacey ως πρωταγωνιστής είναι σε άψογη φόρμα και δρα και ως αφηγητής, διακόπτοντας πολλές φορές την πρόζα για να σπάσει τον "τέταρτο τοίχο" και να μιλήσει κατευθείαν στο κοινό. Αυτό ίσως ξενίζει στην αρχή αλλά το συνηθίζεις πολύ γρήγορα, εξάλλου δεν έχει μεγάλη διαφορά από το να ακούμε τη φωνή του πρωταγωνιστή να αφηγείται σε voiceover, όπως σε πάρα πολλά άλλα (βλέπε Dexter) και έτσι δεν χρειάζεται και να βλέπουμε παραπανίσιες σκηνές όπου ο πρωταγωνιστής εξηγεί την πλοκή μέσω συζήτησης με κάποιον άσχετο ή το φάντασμα του πατέρα του (γκούχου γκούχου).
Λόγω Λευκού Οίκου και μόνο δεν μπορώ να μην την συγκρίνω με το West Wing του Aaron Sorkin και να βρω ότι είναι εκ διαμέτρου αντίθετες ως σειρές. Εκεί που το West Wing δείχνει μία ουτοπική κυβέρνηση, όπου όλοι (δημοκράτες και ρεπουμπλικάνοι) έχουν αγνά ιδανικά και έντιμους σκοπούς, το House of Cards δείχνει αδίστακτα και φιλόδοξα άτομα που θα κάνουν τα πάντα για να πάνε μπροστά, καταφέρνοντας όμως να μην στερήσει στους χαρακτήρες την ανθρωπιά τους.
Στο τέλος, το μόνο παράπονο που θα έχετε απ' αυτήν την σειρά θα είναι ότι τα 13-επεισόδια-σε-μία-μέρα δεν είναι αρκετά.

Σε κάποιο πεδίο μάχης

Σήμερα βγήκε απ' το νοσοκομείο. 82 χρονών, πρώτη φορά μπήκε σε νοσοκομείο για τον εαυτό του. Κανείς δεν πιστεύει την ηλικία του όταν τον κοιτάει. Όταν με είδε, με αγκάλιασε με δάκρυα να τρέχουν στα μάγουλα του και μου είπε "Ακόμα και τα λιοντάρια καμιά φορά κλαίνε." Από μικρός τον φώναζα λιοντάρι. Μου διηγήθηκε την περιπέτεια του με απορία και ενθουσιασμό, καθώς όλα αυτά είναι πρωτόγνωρα για εκείνον στην μακρόχρονη ζωή του. Με συγκίνηση και υπερηφάνεια και αγάπη. Δεν δεχόταν να φορέσει μπλούζα γιατί του αρέσει που τον φυσάει ο αέρας ξανά. Δεν δέχτηκε να κάτσει στο νοσοκομείο, προτιμάει να ρισκάρει παρά να λείψει από το περιβάλλον του, από την ζωή που έχει χτίσει. Τον καταλαβαίνω. Ποιος θα 'θελε εξάλλου να μείνει άλλη μία στιγμή ανάμεσα σε ερείπια που στην πραγματικότητα είναι πολύ νεαρότερης ηλικίας; Ποιος περήφανος άντρας προτιμάει να κάτσει να αποφασίζουν γι' αυτόν άλλοι;

Ελπίζω μία μέρα να του μοιάσω έστω και στο ελάχιστο.

Σήμερα πήρα μια απόφαση. Θέλω να πεθάνω όρθιος, ακόμα κι αν είναι να πεθάνω αύριο. Θέλω όμως εκείνη την στιγμή το κεφάλι μου να κοιτάει ψηλά και να νιώθω τον άνεμο στο πρόσωπό μου. Αυτό θέλω περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο. Μόνο αυτό.

Αυγουστιάτικο αεράκι

Το λυκόφως είναι η αγαπημένη μου φάση της ημέρας. Έχω ανοίξει τις μπαλκονόπορτες και στις δύο άκρες του σπιτιού και κάνει ένα όμορφο ρεύμα, απαλό, ίσα-ίσα να σε δροσίσει και να σου φέρει ένα χαμόγελο στο πρόσωπο. Μπροστά απ' την οθόνη μου πέρασε ένας "κλέφτης." Δεν μπορώ να θυμηθώ αν πρέπει να τον πιάσεις ή όχι, τι σου φέρνει καλή τύχη. Τον έπιασα και τον άφησα έξω. Κάθε φορά που ο ουρανός παίρνει αυτό το χρώμα θυμάμαι μία ατάκα από μία άθλια ταινία, το "Reign of Fire," που έλεγε ότι αυτή η ώρα της ημέρας είναι η "μαγική ώρα." Θα ήθελα να ήταν έτσι ο ουρανός και ο καιρός για πάντα, όπως είναι ακριβώς τώρα. Όσο αργώ να πατήσω "δημοσίευση" νυχτώνει δυστυχώς. Αλλά δεν πειράζει.
Αύριο πάλι.

Παραληρήματα

Έχει λαλήσει ο κόσμος μάγκες. Σήμερα πιάνει ένας τύπος τον πατέρα μου στο facebook (ναι δυστυχώς έχει facebook, κανονικά θα πρεπε να απαγορεύεται πρώτα για τους γονείς και μετά για τα παιδιά του δημοτικού) και του λέει:

4:16pm Chris
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΦΙΛΕ

4:16pm Father
kalispera

4:16pm Chris
ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΦΙΛΕ ΠΩΣ ΤΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ

ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΧΑΜΟΣ ΣΕ ΛΙΓΟ ΕΤΟΙΜΑΣΟΥ

4:17pm Father
maura kai araxna

4:17pm Chris
ΣΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΘΑ ΦΑΝΕ ΤΟΝ ΟΜΠΑΜΑ

ΤΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΧΑΜΟΣ

Η ΚΡΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΗ

4:17pm Father
pws to xereis?

4:18pm Chris
ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΟΦΕΡΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ

ΤΟ ΞΕΡΟΥΝ ΟΙ ΠΑΝΤΕΣ

ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΤΟ ΞΕΡΟΥΝ ΟΛΟΙ

ΕΧΕΙ ΔΙΑΡΕΥΣΕΙ

ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ

ΑΠΟ ΣΙΑ

4:19pm Father
prepei na eimaste se epifylaki

se eyxaristw na me kratas enimero

4:19pm Chris
ΝΑΙ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΟΛΛΑ

ΣΕ 1 ΧΡΟΝΟ ΤΟ ΠΟΛΥ ΘΑ ΤΟΝ ΦΑΝΕ

ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ

4:21pm Father
ti mou les re file giauto ginrtai autos o xamos

4:21pm Chris
ΝΑΙ

ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΕΙΔΕΣ ΤΙΠΟΤΑ

4:22pm Father
mpravo na mou ta les na afipnisoume kai allo kosmo

4:22pm Chris
ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΝ ΣΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ

ΠΕΣΤΑ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ

ΟΤΙ ΘΑ ΦΑΝΕ ΤΟΝ ΟΜΠΑΜΑ

ΣΕ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΘΑ ΚΟΠΕΙ ΤΟ ΡΕΥΜΑ

ΔΕΝ ΘΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΤΙΠΟΤΑ


Καλή φάση. Επίσης τις προάλλες ένα άλλο παιδί μας έδειξε αυτό εδώ το λινκ που απ' ότι κατάλαβα έχει κάποια σχέση με το streaming της εκπομπής του Χαρδαβέλλα "Πύλες του Ανεξήγητου" (το οποίο streaming μάλλον κόπηκε ή κάτι τέτοιο) και από 'κει παραθέτω το σχόλιο του αναγνώστη NEFELIM

ΓΙΑΤΙ ΜΑς ΤΟ ΚΑΜΕΤΕ ΑΥΤΟ?

Υποβλήθηκε από NEFELIM στις Παρ, 21/05/2010 - 23:49.

ΓΙΑΤΙ ΒΡΕ ΚΥΡ ΚΩΣΤΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΕΤΕ ΚΑΙ ΣΙΜΕΡΑ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΑΣ ΤΟ ΚΑΜΕΤΕ ΕΤΟΥΤΟ ΤΟ ΚΑΚΟ. ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΙΝ ΕΚΠΟΜΠΙ ΣΑΣ ΑΛΑ ΤΟ ΣΑΒΑΤΟ ΒΓΕΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΠΙΞΕΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΗ ΤΙΛΕΟΡΑΣΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΟΥΒΛΑΚΙΑ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΕΣΥΣ ΕΧΕΤΕ ΚΑΙ ΤΙΝ ΕΚΠΟΜΠΙ ΣΑΣ ΟΙ ΠΙΛΕς ΤΟΥΣ ΑΝΕΞΙΓΙΤΟΥ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΗΝ ΛΑΤΡΕΥΟΥΜΕ ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ  ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΕ.  ΒΑΛΤΕ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΞΑΝΑ ΤΙΝ ΕΚΠΟΜΠΙ ΓΙΑΤΙ ΜΑΘΕΝΟΥΜΕ ΠΡΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΑΜΑΤΑ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΥΡΙΕ ΚΩΣΤΑ ΚΑΙ Η ΕΚΠΟΠΜΗ ΣΑΣ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΨΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΡΥΜΕΝΑ ΣΑΝ ΑΛΗΘΙΑ ΚΑΙ Η ΑΛΙΘΕΙΑ ΣΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΦΕΝΕΤΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΣΑΣ ΕΚΠΟΠΜΙ ΣΑΝ ΑΛΙΘΙΑ. ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΑΩ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΣΕΝΑ ΚΥΡ ΚΩΣΤΑ ΒΑΛΕ ΤΙΝ ΕΚΠΟΜΠΙ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝςΤ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΙΝ ΤΙΛΕΟΡΑΣΙ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ. ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΦΑΜΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥς ΚΥΡ ΚΩΣΤΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΜΟΡΦΟΣΤΕ ΜΑΣ ΜΑ ΤΟΥς ΑΓΑΠΙΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΙς ΕΚΠΟΜΠΙΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΞΑΝΘΙΑ ΚΥΡΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΙ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΙΝ ΓΝΩΡΙΣΩ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΑΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΥΡ ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΤΙ ΠΙΣΤΕΥΟ ΣΕ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΟ ΚΑΙ ΔΕ ΚΑΝΟ ΣΧΕΣΙ ΠΡΙΝ ΤΟ ΓΑΜΟ. ΒΑΛΤΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟ ΠΙΟ ΣΥΧΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΔΟΝΙ Η ΟΠΟΙΝ ΘΕΛΕΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΠΟΥ ΙΠΑΡΧΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΥΤΗ ΤΙΙ ΣΤΙΓΜΗ. ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΟΣ ΑΝΘΡΟΠΟΣ ΚΑΙ ΔΕ ΘΑ ΜΑΣ ΕΓΓΑΤΑΛΙΨΕΤΕ ΣΤΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ ΤΟΝ ΝΕΦΕΛΙΜ. ΕΥΧΑΡΙΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΕ ΚΑΛΑ. 


Δε θα πω τίποτα εγώ, θα σιωπήσω σαν το σοφό ψάρι στη λίμνη. Μιλάνε τα πράγματα από μόνα τους.

Υποσημείωση/Shameless Plug: Τούτη εδώ είναι η ταινία Scripted που σας τα 'χω πρήξει τόσο καιρό. Δεν ξέρω αν βγήκε όπως τη θέλαμε, με τον ελάχιστο χρόνο που είχαμε, αλλά τουλάχιστον καταφέραμε να πάρουμε υποψηφιότητα για καλύτερη μουσική με την πολύ καλή (και ταχύτατη) σύνθεση του Αντώνη Σκαραμαγκά. Κάτι είναι κι αυτό.

Busy Days, Happy Days

Μέρες δημιουργίας λοιπόν αυτές που πέρασαν. Μικρά πράγματα που με κάνουν χαρούμενο, γιατί όσοι ασχολούνται έστω και λίγο με παρόμοιες δραστηριότητες ξέρουν ότι η κούραση που προέρχεται απ' την δημιουργία και την παραγωγικότητα είναι η καλύτερη κούραση. Είναι η κούραση που σε αφήνει με χαμόγελο στο στόμα. Συνοπτικά:

- Η ταινία τρόμου μικρού μήκους "Scripted" την οποία και προανέφερα, επίσημη συμμετοχή της ομάδας 2aN+ για το 48 Hour Film Project Athens 2010. Σύντομα θα μπορείτε να την δείτε και στο YouTube.
- Ένα διήγημα μου, με τίτλο "Μία Ιστορία της Νέας Ηπείρου," με στοιχεία επιστημονικής φαντασίας (ψιλο-cyberpunk θα το έλεγα προσωπικά αλλά δεν είμαι και ο καταλληλότερος για να βάζω ταμπέλες) θα δημοσιευτεί σε επερχόμενο τεύχος του περιοδικού επιστημονικής φαντασίας "Συμπαντικές Διαδρομές".
- Έπαιξα σε ένα βιντεάκι που γύρισε ο αδερφός μου για μια εργασία για την σχολή του, με θέμα "σατιρικό βίντεο για την οικονομική κρίση" το οποίο τελικά βγήκε αρκετά αστείο, απ' ότι μας λένε δηλαδή. Μέσα σε 2 μέρες έχει φτάσει ήδη κάπου τις 500 προβολές. Μπορείτε να το δείτε παρακάτω

Scripted The Movie

Το σαββατοκύριακο που πέρασε ήταν η αρχή του 48 hour Project που εμπεριέχει και το 48 hour film project, τον ακρογωνιαίο λίθο του. Σ' αυτό λάβαμε μέρος με την ομάδα 2aN+ (Twain-Plus) και γυρίσαμε μία ταινία τρόμου μικρού μήκους, όπου και πρωταγωνίστησα ως δολοφόνος. Το blog της ταινίας είναι εδώ κι αν σας βγάλει ο δρόμος σας απ' τις προβολές που θα γίνουν στον Δαναό την άλλη βδομάδα και σας αρέσει η ταινία μας, ρίξτε μας μια ψήφο. Εμείς θα είμαστε όλοι εκεί με μπλουζάκια που έχουν πάνω την φάτσα μου και αυτό με κάνει και νιώθω λίγο περίεργα για να πω την αλήθεια. Καλή μας επιτυχία λοιπόν!

Top 20 Comics of the '00s

Ο φίλος Μανώλης Βαμβούνης του Leave Your Spandex At The Door καλεί τους Έλληνες bloggers που διαβάζουν comics να ψηφίσουν τα 20 καλύτερα comics της δεκαετίας που μας αφήνει. Προσωπικά, μου αρέσει να διαβάζω λίστες άλλων αλλά συνήθως δεν μπορώ με τίποτα να φτιάξω δικές μου. Ας πούμε, αν με ρωτήσεις ποια είναι η αγαπημένη μου ταινία ή το αγαπημένο μου τραγούδι, ειλικρινά δεν ξέρω να σου πω. Το ίδιο μάλλον θα συνέβαινε αν με ρωτούσες για το αγαπημένο μου κόμικ. Όταν μου λες όμως "πάρε την όχι και τόσο δημιουργική δεκαετία που πέρασε και διάλεξε τα 20 καλύτερα" είναι πολύ πιο εύκολο. Να μη σας κουράζω άλλο, αυτή είναι η λίστα μου (countdown φυσικά):

20. Cable & Deadpool

Πριν αρχίσει να πουλάει ο Deadpool περισσότερο κι απ' τον Spider-Man, ο Fabian Nicieza μας έδωσε αυτό το άκρως απολαυστικό run 50 τευχών που ισορροπούσε ανάμεσα στο τρελό χιούμορ του Merc-with-a-mouth και την πολιτική ατζέντα του - πεπεισμένου να σώσει την ανθρωπότητα - Cable a.k.a. Nathan Christopher Askani'Son Summers whatever. Το πιο απίθανο ζευγάρι σε ακόμα πιο απίστευτες περιπέτειες με άφθονη δράση.

19. Spider-Man/Black Cat: The Evil That Men Do

Ακόμα θυμάμαι όταν διάβασα τελείως τυχαία το πρώτο τεύχος αυτής της μίνι-σειράς και άρχισα να ενθουσιάζομαι όλο και πιο πολύ και στο τέλος γύρισα γρήγορα στην πρώτη σελίδα να δω ποιος ήταν ο συγγραφέας, ανακαλύπτοντας ότι δεν είναι τυχαίο που λατρεύω τον Kevin Smith. Θέλετε Spider-Man με τα κλασσικά του αστεία, αλλά και λίγο πιο πονηρό ύφος; Αυτή είναι η σειρά για σας.

18. The Umbrella Academy - Apocalypse Suite

Κάθε τόσο, κάποιος celebrity βγάζει ένα comic, γιατί ξέρει πως και μόνο το όνομά του στο εξώφυλλο θα πουλήσει. Και συνήθως είναι μάπα. Το original graphic novel του καλλιτέχνη Gabriel Ba και του τραγουδιστή του emo συγκροτήματος My Chemical Romance, Gerard Way αποδεικνύει ότι υπάρχουν εξαιρέσεις σ' αυτόν τον κανόνα. Η steampunk νουβέλα που μοιάζει σαν να έχει γραφτεί από τον Alan Moore, αν αυτός είχε γεννηθεί στα 80s είναι σίγουρο ότι θα ενθουσιάσει απ' τους λάτρεις του υπερηρωικού κόμικ μέχρι τα 15χρονα γκοθοκόριτσα. Τί άλλο μπορεί να κάνει και τα δύο;

17. League of Extraordinary Gentlemen

Και μιας και ήρθε στην κουβέντα ο Alan Moore, δε θα μπορούσα να μην συμπεριλάβω ένα έργο του στην εικοσάδα, κι ας έχει κάνει ελάχιστες δουλειές στα '00s. Για όσους δεν ασχολούνται και πολύ, ο Moore είναι η διάνοια πίσω απ' το V for Vendetta, το Watchmen και το From Hell. Ναι, αυτό που 'γινε ταινία με τον Johnny Depp. Και ναι, το παραπάνω έγινε κι αυτό ταινία με τον Sean Connery, την Nikita, τον Lestat και κάτι άλλους. Και ήταν μάπα. Και κανείς δεν τον αδικεί που δε θέλει να έχει καμία σχέση με τις ταινίες που βασίζονται στα έργα του. Ούτε καν τους παίρνει λεφτά. Στο συγκεκριμένο, όλοι οι ήρωες της βικτωριανής λογοτεχνίας - ο εξερευνητής Quartermain, η γκόμενα του Δράκουλα, ο καπετάνιος Νέμο, ο Τζέκυλ, ο αόρατος άνθρωπος - μαζεύονται να πολεμήσουν τον εχθρό του Sherlock Holmes. Καταπληκτικό. Μην το δείτε, διαβάστε το.

16. Batman: Hush

Δεν έχω κάτι εναντίον της DC, σοβαρά. Απλά ο,τι έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια το θεώρησα βαρετό. Κι επίσης πιστεύω ότι ο Morrison πρέπει να σταματήσει τα ναρκωτικά. Το Hush όμως του Jeph Loeb με τα τρομερά μολύβια του Jim Lee είναι συγκλονιστικό. Σε κρατάει μέχρι την τελευταία στιγμή.

15. Planet Hulk

Τα μεγάλα κεφάλια στο σύμπαν της Marvel (Iron Man, Mr. Fantastic, Dr. Strange και λοιποί) αποφάσισαν να δώσουν οριστικό τέλος στην απειλή του Hulk, στέλνοντάς τον σε έναν μακρινό γαλήνιο πλανήτη, να βρει επιτέλους την ηρεμία που πάντα αποζητούσε. Από ένα τραγικό λάθος όμως ο Hulk προσεδαφίζεται σε έναν άλλον πλανήτη, όπου η τυραννία του Κόκκινου Αυτοκράτορα έχει σκλαβώσει όλες τις φυλές που κατοικούν εκεί. Το έπος του Greg Pak που διηγείται την άνοδο του Hulk ως άλλου Σπάρτακου, που από σκλάβος - μονομάχος γίνεται επαναστάτης, αυτοκράτορας, σύζυγος και πατέρας κατάφερε να μας μαγέψει χωρίς να χρησιμοποιήσει ούτε έναν χαρακτήρα από το σύμπαν της Marvel, αν εξαιρέσουμε μία μικρή εμφάνιση του Silver Surfer. Το μόνο κακό με αυτήν την σειρά είναι ότι από τότε ο,τι κι αν ακολούθησε ήταν στην καλύτερη αδιάφορο (World War Hulk, Jeph Loeb's Red Hulk, Skaar, κτλ.)

14. Locke & Key

Αν είστε λίγο σαν εμένα, έχετε βαρεθεί να βλέπετε ηλίθια θρίλερ με 25άρηδες που παίζουν τους έφηβους, ανούσιες σπλατεριές και ανύπαρκτη πλοκή. Θέλετε κάτι πιο εγκεφαλικό, κάτι πραγματικά τρομακτικό και διαταραγμένο με άφθονες δόσεις χιούμορ και ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Μην ψάχνετε στα dvd. Το Locke & Key του Joe Hill με πανέμορφη εικονογράφηση απ΄ τον Gabriel Rodriguez ήρθε για να μείνει, κι εμείς θα το ακολουθήσουμε ως το τέλος.

13. Amazing Spider-Man (Straczynski Run)

Είναι απ' τα runs που αγαπάς ή μισείς. Ή αγαπάς να μισείς. Προσωπικά δεν μπορώ να αποφασίσω. Το σίγουρο είναι ότι όταν ο J.M.Straczynski μαζί με τον αγαπημένο J.Romita Jr. στα μολύβια ανέλαβε τον πιο εικονικό χαρακτήρα της Marvel το 2001 και για 6 χρόνια ακόμα δίχασε όλη την κοινότητα των αναγνωστών με τις ανατρεπτικές αλλαγές του και το σκοτεινό ύφος του. Και όλοι γυρνούσαμε τις σελίδες σαν τρελοί.

12. Invincible

Ο γιος ενός παρανοϊκού Superman που θέλει να κατακτήσει την Γη είναι ο Spider-Man που πάντα θέλαμε να δούμε. Αυτό μάλλον σκέφτηκε ο Robert Kirkman όταν έγραψε το Invincible, δημιουργώντας έναν έφηβο υπερήρωα που όντως μοιάζει να βγήκε απ' την εφηβική μας ηλικία, και θα διαβάζουν ακόμα τα παιδιά μας στο μέλλον.

11. Ultimate Marvel Run

Το 2000 ο πρώην πρόεδρος της Marvel Bill Jemas και ο νυν Joe Quesada, μαζί με τρεις απ' τους πιο ανορθόδοξους συγγραφείς της εποχής μας (Bendis, Millar και Ellis) αποφάσισαν ότι τα κόμικς μέχρι τώρα είναι λίγο χαζοχαρούμενα, λίγο παιδικά, λίγο... πως να το πω... φλώρικα. Οπότε δημιούργησαν ένα άλλο σύμπαν, όπου οι χαρακτήρες είναι πιο ρεαλιστικοί και πιο μοντέρνοι, ο Spidey 15χρονος αλλά στην εποχή μας, όχι 15χρονος του '60, ο θείος Ben χίπυς, ο Nick Fury μαύρος, ο Thor ακτιβιστής της Greenpeace, ο Κολοσσός gay και ο Wolverine στυγνός δολοφόνος. Τα comics του επόμενου αιώνα ξεκίνησαν επίσημα με το Ultimate run και από τότε όλοι ακολούθησαν την μόδα και έβαλαν στην άκρη το νερωμένο κρασί τους και άρπαξαν την βότκα.

10. The Boys

Φανταστείτε ότι οι υπερήρωες των κόμικς υπάρχουν στην πραγματικότητα. Ο Superman, ο Batman, οι X-Men κτλ. Πόσο διεφθαρμένοι θα μπορούσαν να είναι αν ζούσαν έξω απ' τις σελίδες των κόμικς; Σκεφτείτε τώρα ότι ο Tarantino με τον Guy Richie και την CIA μάζεψε μία ομάδα 5 ατόμων σε στυλ Inglourious Basterds ή Reservoir Dogs με σκοπό να κρατάνε τα λουριά στην υπερηρωική κοινότητα. Αυτοί είναι οι τύποι που φοβάται ο Superman όταν πάει να σνιφάρει κόκα ή ο Batman όταν πάει να βιάσει τον Robin. Αυτό είναι το The Boys του Garth Ennis και του Darick Robertson.

9. The Walking Dead

Όταν ο - σχετικά άγνωστος μέχρι τότε - Robert Kirkman πρότεινε την σειρά του The Walking Dead το 2003 στην Image τους είπε ότι πρόκειται για μία ιστορία επιβίωσης που έχει να κάνει με ζόμπι που τα έστειλαν εξωγήινοι για να καταλάβουν τον πλανήτη και άλλα τέτοια ωραία. Φυσικά, τους κορόιδευε ως άλλος Λιακόπουλος για να πουλήσει το βιβλίο του. Το κόμικ αυτό έχει να κάνει με ζόμπι και αυτούς που προσπαθούν να επιβιώσουν. Αυτό μόνο. Αν δεν το θεωρείτε αρκετό, διαβάστε τα πρώτα τεύχη κι αν δεν κολλήσετε θα κάτσω να με χαστουκίσετε. Το άκρως εθιστικό Walking Dead κρατάει ακόμα εδώ και 6 χρόνια και δεν έχει χάσει ούτε στιγμή το ενδιαφέρον του, συν του ότι δημιούργησε μία μόδα στην βιομηχανία των κόμικς να βγάζουν όλοι τέτοια κόμικς επιβίωσης (Marvel Zombies, The Crossed, κτλ.) Υπ' όψιν: Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν μου αρέσουν οι ταινίες με ζόμπι, για να καταλάβετε για τι αριστούγημα μιλάμε.

8. Alias/The Pulse

Προσωπικό αγαπημένο, καμία σχέση με την τηλεοπτική σειρά, η ιστορία της πρώην-υπερήρωα, πρώην-ιδιωτικής ντετέκτιβ, νυν-μητέρας και συζύγου Jessica Jones απ' τον Brian Michael Bendis και τον Michael Gaydos στη σειρά Alias και την συνέχεια της The Pulse με έκανε να μην μπορέσω να το αφήσω απ' τα χέρια μου ούτε για να πάω τουαλέτα μέχρι να φτάσω στο τελευταίο τεύχος.

7. Runaways (Vaughan and Whedon Run)

"Όλοι οι έφηβοι κάποια στιγμή στην ζωή τους πιστεύουν ότι οι γονείς τους είναι διαβολικά κακοί. Για την 13χρονη Molly και την παρέα της όμως, αυτό ήταν αλήθεια." Αυτή είναι η εισαγωγή του Runaways απ' τον Brian K. Vaughan. Έξι έφηβοι των οποίων οι γονείς μαζεύονται μια φορά τον χρόνο για ρεβεγιόν και τους αφήνουν σ' ένα δωμάτιο να παίξουν, αποφασίζουν να ανακαλύψουν τι ακριβώς κάνουν οι γονείς τους κεκλεισμένων των θυρών. Τότε ανακαλύπτουν ότι οι γονείς τους είναι μέλη μίας εγκληματικής αίρεσης που θυσιάζει κοριτσάκια και κυβερνά τον υπόκοσμο του Los Angeles. Και αποφασίζουν να τρέξουν μακριά για να ξεφύγουν. Μεταξύ άλλων ανακαλύπτουν πως θα επιβιώσουν μόνοι τους, πως θα σταματήσουν τους γονείς τους που τους καταδιώκουν, πως θα χειριστούν τις ειδικές δυνάμεις που δεν ήξεραν μέχρι τότε ότι είχαν, αλλά και πάνω απ' όλα ανακαλύπτουν την φιλία, τον έρωτα, την προδοσία και ο ένας τον άλλον.

6. Civil War

Το 2006 ο Mark Millar (με τις πανέμορφες εικόνες του Steve McNiven) έφερε τα πάνω-κάτω στο σύμπαν της Marvel. Οι ήρωες που διαβάζουμε από παιδιά χωρίστηκαν σε δύο στρατόπεδα κι άρχισαν να δέρνουν ο ένας τον άλλον μέχρι τελικής πτώσεως. Αυτή η μάχη περί ιδεολογικών πεποιθήσεων συγκλόνισε όλον τον κόσμο, ακόμα και εκτός της κοινότητας των αναγνωστών και τέλειωσε με τον θάνατο του Captain America.

5. Ex Machina

 

Το πολιτικό θρίλερ του Brian K. Vaughan και του Tony Harris διηγείται την ιστορία του πρώτου - και μοναδικού - Αμερικάνου υπερήρωα, που μετά τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 αποφασίζει να βάλει υποψηφιότητα για δήμαρχος της Νέας Υόρκης, και εκλέγεται. Η καταπληκτική σειρά του Vaughan  που τελειώνει σε λίγους μήνες με το 50στό τεύχος έχει μαζέψει βραβεία και διθυραμβικές κριτικές από παντού. Πολύ πιθανό να την δείτε σε κινηματογραφική μορφή πολύ σύντομα.

4. Punisher Max (Ennis Run)

Σε μία επίσκεψη μου σε γνωστό κομιξάδικο πριν από χρόνια, ο ιδιοκτήτης μου πρότεινε αυτόν τον τίτλο, λέγοντας μου το εξής: "O Ennis μας έδωσε τον Punisher που πάντα θέλαμε να διαβάσουμε." Και είχε απόλυτο δίκιο. Μακριά από υπερδυνάμεις, ο Frank Castle του Ennis ασχολείται με μαφιόζους, δολοφόνους, βιαστές, παιδεραστές, τρομοκράτες και εμπόρους ναρκωτικών. Υπέροχη βία και μαύρο χιούμορ το οποίο μάταια προσπάθησαν να αντιγράψουν και στις δύο πρόσφατες ταινίες με θέμα τον Τιμωρό, οι οποίες ήταν εμπνευσμένες απ' την συγκεκριμένη σειρά.

3. The Authority (Ellis and Millar Run)

 

Πιο πάνω έγραψα ότι το Ultimate run της Marvel γέννησε τα κόμικς του επόμενου αιώνα... επίσημα. Ανεπίσημα, ήταν το Authority πάνω στο οποίο βασίστηκαν οι Marvelites, κι αν δεν υπήρχε, τα σημερινά comics θα είχαν πολύ διαφορετική μορφή. Η δημιουργία των Ellis και Hitch (η οποία συνεχίστηκε επάξια για λίγο από Millar και Quitely και αργότερα από άλλους συγγραφείς όπως ο Morrison και ο "δικός μας" Christos N. Gage) μας έφερε μία υπερηρωική ομάδα με το πνεύμα του 21ου αιώνα, μία μηχανικό-σχεδόν cyborg, τον απόλυτο Σαμάνο της Γης "Δόκτορ" ο οποίος είναι και τζάνκι, έναν άνθρωπο που επικοινωνεί με τις πόλεις, ένα υβρίδιο ανθρώπου-πουλιού και το πρώτο mainstream gay ζευγάρι των κόμικς Midnighter (βλέπε Batman στο πιο αδίστακτο) και Apollo (βλέπε Superman στο πιο... gay.) Όλοι υποστηρίζουν πως το μεγαλύτερο έργο του Warren Ellis ήταν το Planetary, η αλήθεια είναι όμως πως το πιο ριζοσπαστικό και διαχρονικό είναι το Authority.

2. Astonishing X-Men (Whedon Run)

Πραγματικά δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουμε το Astonishing X-Men του Joss Whedon και του John Cassaday. Το να πω για άλλη μία φορά ότι είναι οι X-Men που πάντα θέλαμε να διαβάσουμε και ότι όσοι το διάβασαν το έχουν λατρέψει είναι απλά λίγο. Διαβάστε το και θα δείτε. Ή μπορείτε και να το "δείτε," αφού τώρα βγαίνει και σε animated έκδοση.

1. Y: The Last Man

Όλοι οι άντρες σε κάποια στιγμή της ζωής τους αναρωτηθήκαμε τι θα γινόταν αν πέθαινε όλος ο αντρικός πληθυσμός και μέναμε μόνοι στον κόσμο με δισεκατομμύρια γυναίκες. To Y: The Last Man σου απαντάει σ' αυτήν ακριβώς την απορία, και όχι, κάθε άλλο παρά τσόντα είναι. Μία ξαφνική επιδημία σκοτώνει όλα τα αρσενικά της Γης, από κουνούπια μέχρι ελέφαντες, όλους εκτός απ' τον γκαφατζή, wannabe-ταχυδακτυλουργό Yorick και την αρσενική μαϊμού του, τον καπουτσίνο Ampersand, που πρέπει να επιβιώσουν όταν τον κυνηγάνε από λεσβίες αναρχικές αμαζόνες μέχρι ισραηλίτισσες φανταρίνες μέχρι γιαπωνέζες νίντζα . Το αριστούργημα 60 τευχών του Brian K. Vaughan και της Pia Guerra σύντομα θα γίνει και τριλογία ταινιών από την New Line Cinema, στην οποία ήθελε να πρωταγωνιστήσει ο Shia LaBeouf που δηλώνει μεγάλος φαν, αλλά μετά το Transformers - δυστυχώς ή ευτυχώς - δεν είναι πλέον σίγουρο.

Suit up!

Πρωί-πρωί 7 η ώρα, άυπνος ξενύχτης, πήγα στην Καλογρέζα (στου διαόλου) για τις ανάγκες ενός γυρίσματος μιας ταινίας του φίλου Νίκου Σαμαρά. Πήγα με το scooter και, επειδή μου το είχε ζητήσει ο Νίκος για το γύρισμα, φορούσα κουστούμι. Περιττό να σας πω ότι με το scooter και το κουστούμι έμοιαζα σωστός γιάπης. Συγκεκριμένα σταματάω σ' ένα φανάρι και σταματάει δίπλα μου ένας τύπος με τζην κτλ. και την πιο όμορφη-παύλα-badass Harley που έχω δει στη ζωή μου. Τον κοίταζα και τον ζήλευα. Θα μπορούσα να φοράω εγώ αυτή τη στιγμή τζηνάκι και να 'μαι πάνω στην chopper μου. Αλλά 'νταξ, δεν κάνει κακό που και που να μεταμορφώνεσαι, ειδικά αν θες να θεωρείς τον εαυτό σου ηθοποιό. Άσε που το λινό κουστούμι μου, πιστέψτε με, είναι πολύ πολύ άνετο, πιθανότατα πιο άνετο απ' τα συνήθη ρούχα μου.

Με το κουστούμι και το κράνος (δηλαδή δεν φαίνονταν και τα σκουλαρίκια) διαπίστωσα πόσο πρόθυμοι ήταν οι περαστικοί να με βοηθήσουν να βρω τον δρόμο μου και πόσο εκτιμούσαν την ευγένεια μου. Παρόλαυτα την ίδια ευγένεια έχω και όταν φοράω σκελετούς στην μπλούζα και έξι κρίκους στ' αυτιά ("σετ χαλκάδων" όπως το είχε πει ο διοικητής μου στην Λήμνο), αλλά τα βλέμματα σίγουρα δεν είναι ίδια.

Τέλος πάντων, το γύρισμα ήταν σύντομο και διασκεδαστικό και μετά από μιάμιση ώρα γύριζα σπίτι όταν αποφάσισα να περάσω από το σπίτι της Κατερίνας να την ξυπνήσω που μένει Άνω Πατήσια και είναι στον δρόμο μου. Η Κατερίνα ξύπνησε απ' το κουδούνι, άνοιξε την πόρτα και αντίκρυσε εμένα με κουστούμι: "Ζαμπονοτυρόπιτα;" Της προσφέρω μια σακούλα απ' το Everest ενώ αυτή τσιμπιόταν να καταλάβει αν κοιμάται και ταυτόχρονα είχε λυθεί στα γέλια.

24 Hours Comics Day 2009

Πήγα χτες παρέα με την Μαριλού να δώσω το παρόν στο 4ο ετήσιο 24hr Comics Day στο Metropolis Live Stage. Για όσους δεν ξέρουν, το 24h Comics Day είναι ένα event που γίνεται σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο και στην Ελλάδα διοργανώνεται από τον Ανδρέα και τον Ευθύμη των εκδόσεων/καταστημάτων Comicworld. Πολύ απλά, είναι ένας διαγωνισμός όπου λαμβάνουν μέρος διάφοροι σκιτσογράφοι/κομίστες κτλ. με σκοπό να (αυτο-)σχεδιάσουν ένα κόμικ 24 σελίδων μέσα σε 24 ώρες, κάτι που αποδεικνύεται άθλος, μιας και συνήθως οι φίλοι μου κομίστες βγάζουν 1-3 σελίδες τη μέρα, με πολλή δουλειά.

Φέτος έγινε στο Metropolis Live Stage κοντά στην Ομόνοια, ζεστός χώρος και με αρκετή ησυχία για να μπορέσουν να δημιουργήσουν τα παιδιά. Είδα περισσότερα άτομα να συμμετέχουν απ' όσα έχω δει ως τώρα όλες τις χρονιές που έχω πάει, καθώς υπήρχαν και άτομα που δεν χώρεσαν να κάτσουν και να πάρουν μέρος. Με το που έφτασα χάρηκα που είδα πολλά γνωστά πρόσωπα, όπως την φίλη μου την Κατερίνα που κάνει το Πισχαζόν φανζίν, η οποία αν και εγκατέλειψε από νωρίς, τουλάχιστον φέτος πήρε μέρος, κάτι που αποφεύγει τόσα χρόνια. Ελπίζω του χρόνου να κάτσει κιόλας γιατί πιστεύω ότι έχει ταλέντο. 4 χρόνια πριν στο πρώτο 24h ήταν που την γνώρισα.

Η μεγάλη έκπληξη καθώς πήγαινα να χαιρετήσω μια άλλη φίλη, μέσα στην ησυχία που επικρατούσε σε μία τεράστια αίθουσα όπου άτομα προσπαθούσαν να δημιουργήσουν, ξαφνικά με αρπάζουν δύο χέρια από πίσω. Γυρνάω και βλέπω τον λατρεμένο μου Γιάννη Δαλκίδη, τον οποίο είχα να δω μήνες, πριν φύγει για ένα τρίμηνο Ιαπωνία και μετά λείψει όλο το καλοκαίρι Κομοτηνή. Έτσι όπως με έχει αρπάξει λοιπόν, γυρνάω και τον σπρώχνω προς τα πίσω, όπου δεν είχαμε προσέξει ότι είχε κάτι καρέκλες, πέφτει λοιπόν θεαματικά κάνοντας εννοείται μεγάλο σαματά, πέφτω κι εγώ από πάνω του κι αρχίζουμε τα μπουκέτα. Γύρισαν όλοι να δουν τι συμβαίνει, κατάλαβαν βέβαια ότι ήταν απλός χαβαλές μετά από λίγο και γέλασαν, κάποιοι απ' ότι είδα ψιλο-ενοχλήθηκαν κιόλας. Δεν έχει σημασία όμως, ήταν τόσο θεαματική η σκηνή που και να την είχαμε χορογραφήσει δεν θα είχε βγει τόσο ωραία. Μακάρι να μας κινηματογραφούσε κάποιος εκείνη την στιγμή.

Γενικότερα χάρηκα που είδα τόσα άτομα με ταλέντο και μεράκι και θέληση να συμμετάσχουν, κάθε χρόνο και καλύτερα στον ελληνικό χώρο τον κόμικς. Την ελληνική προσπάθεια προσέχουν εξάλλου και οι μεγαλο-βιομηχανίες των κόμικς στο εξωτερικό, που έχουν αρχίσει να επιστρατεύουν (και να βραβεύουν ενίοτε) ελληνικά ταλέντα, όπως ο Βασίλης Λώλος, ο Νίκος Κούτσης, ο Ηλίας Κυριαζής και ο Γιώργος Καμπάδαης. Είμαι σίγουρος ότι μέχρι του χρόνου θα έχω να προσθέσω διπλάσια ονόματα στην λίστα.

Κeep up the good work guys, we're always behind you.