21st Birthday

Να με χαίρεστε λοιπόν! Τώρα πια μπορώ να πιω αλκοόλ ακόμα και στις ΗΠΑ :Ρ

Επίσης (πιο σημαντικό) μπορώ επιτέλους να βγάλω δίπλωμα για τη μηχανή

My Wishlist

Λοιπόν, όπως πολλοί ξέρετε, σε 2 βδομάδες περίπου (15 Νοεμβρίου) είναι τα γενέθλια μου, οπότε αποφάσισα να κάνω φέτος μία wishlist, για τους λιγοστούς από σας που θα φιλοτιμηθούν να μου πάρουν δώρο, να πάρουν μια ιδέα. Φυσικά βέβαια, οτιδήποτε άλλο είναι επίσης αποδεκτό και ακόμα και να μη μου κάνετε δώρο, εγώ ξέρω ότι με αγαπάτε, εξάλλου είμαι αξιαγάπητος. Ξεκινάω:


PSP

Το δώρο των ονείρων μου, που κανείς όμως δε θα μου κάνει. Η μόνη περίπτωση να το αποκτούσα θα ήταν να μαζευτούν όλοι μου οι φίλοι και να βάλουν όλοι από λίγα λεφτά να τα μαζέψουν. Anyway, συνεχίζω...

Mp3 Player

Αυτό είναι το αμέσως καλύτερο δώρο και πιο οικονομικό.

Εισιτήριο για τη συναυλία των Tool

Άλλο ένα δώρο που θα μπορούσαν να μου κάνουν πολλοί φίλοι μου μαζί, εισιτήριο για το τρομερό live των Tool στις 16 Δεκεμβρίου, ένα live που σίγουρα θα είναι εμπειρία μιας ζωής. Αν το εισιτήριο είναι και υπογεγραμμένο από τον Maynard όπως το από πάνω, ακόμα καλύτερα.

Βάση για Laptop


Άλλο ένα οικονομικό δώρο το οποίο μου χρειάζεται, μια βάση για το laptop μου, οι οποίες συνήθως έχουν ανεμιστηράκι από κάτω και κάποιες extra usb θύρες. (Προτίμηση χρωμάτος: ασημί για να ταιριάζει με το Fujitsu-Siemens μου)

Bluetooth USB Adapter


Επίσης αρκετά χρήσιμο εξαρτηματάκι που μου λείπει...

Music Albums

Αν παρ' όλ' αυτά θέλει κάποιος να μου πάρει CD...


Disturbed - 10000 Fists


Tool - 10000 Days


System of a Down - Mesmerize/Hypnotize

Memories they haunt me they follow me, till the day I die...

Το Σάββατο βγήκα το βράδυ. Πήγα Underworld και έλιωσα στο χορό με την Meggie, τον Φοίβο και την Ιωσηφίνα. Ήταν κι ο Βαγγέλης και κάτι άλλα παιδιά. Έφυγα πιο νωρίς (κατά τις 4) γιατί έπρεπε να γυρίσω, να κάνω ένα μπάνιο και να αλλάξω. Στις 6 ακριβώς έπρεπε να δώσω το παρόν στο 1ο Γυμνάσιο, γιατί με είχαν καλέσει για εφορευτική επιτροπή στις δημοτικές εκλογές.

Στις 6 παρά ξεκίνησα από το σπίτι. Είναι πολύ ωραία τέτοια ώρα. Φόρεσα τα ακουστικά του κινητού μου και άνοιξα το ραδιόφωνο. Έβαλα Atlantis και άκουσα μία γνώριμη μελωδία. Το τραγούδι ήταν De Facto και θυμήθηκα που το άκουγα πολύ τις εποχές του Γυμνασίου. Θυμήθηκα που το άκουγα με έναν τότε κολλητό μου, τον Αλέξανδρο, που αργότερα θα μας χώριζε μια κοπέλα και ακόμα δε μιλιόμαστε από τότε. Θυμήθηκα που το ακούγαμε στο δωμάτιο μου και πηδούσαμε πάνω στο κρεββάτι μου, παριστάνοντας ότι κάναμε stage-diving (αθώες εποχές). Το επόμενο ακριβώς τραγούδι ήταν - προς μεγάλη μου έκπληξη και χαρά - to "Να τους δω να τρέχουν" από το θρυλικό πρώτο EP των Terror X Crew "Επαναστάτες της υπόγειας σκηνής". Κι αυτό το άκουγα στο γυμνάσιο, τότε που ακόμα έλεγες "μ' αρέσει το hip-hop" και νόμιζαν ότι είναι κάποιο είδος ινδικού φαγητού. Θυμήθηκα έναν άλλο κολλητό μου, τον Σπύρο, με τον οποίο ακόμα βρισκόμαστε πολλές φορές. Τότε κάναμε παρέα κάθε μέρα και όταν είχαμε πρωτοαγοράσει το συγκεκριμένο cd, πετάγαμε στα ξεκάρφωτα ο ένας στον άλλο ένα "Τί είναι αυτό που θες;" και ο άλλος πάντα απαντούσε "Το μόνο που θέλω είναι, ναι, να τους δω να τρέχουν!". Ακόμα και τώρα όποτε ακούω κάποιον να λέει τη φράση "κάντε χώρο" μου 'ρχεται με τη μία στο μυαλό η συνέχεια "για τον μανιακό ριμαδόρο", λόγω αυτού του τραγουδιού.

Δεν ξέρω αν πρέπει να το χαρακτηρίσω ειρωνία το γεγονός ότι εκείνη τη στιγμή βάδιζα προς το παλιό μου γυμνάσιο και το ραδιόφωνο φαινόταν βαλτό να μου θυμίσει πράγματα... Έφτασα στις 6 ακριβώς και δυστυχώς ήμουν απ' τους πρώτους. Οι διάδρομοι του παλιού μου σχολείου ξαφνικά φαίνονταν πιο μικροί, το ίδιο και η παλιά μου τάξη, τα θρανία και οι καρέκλες. Να μη μιλήσω για το σοκ που έπαθα όταν κοίταξα απ' το παράθυρο και διαπίστωσα πόσο μικρό μου φαίνεται τώρα πια το προαύλιο... Ένιωθα πτώμα και ήμουν κι απ' τους πρώτους εκεί, περίμενα να έρθει κάποιος και να με διώξει, δεδομένου του ότι ήμουν αναπληρωματικό μέλος και δεν χρειαζόμουν πραγματικά (τελικά με κράτησαν μέχρι το βράδυ λόγω έλλειψης ατόμων). Αφού έπρεπε να περιμένω έβαλα ξανά το ραδιόφωνο, αυτή τη φορά συντονισμένο σε άλλο σταθμό: "It's been a hard day's night, I should be sleeping like a log"

Τελικά μάλλον το ραδιόφωνο είναι βαλτό. Δεν εξηγείται αλλιώς...

24 Hour Comics Day

San Diego Comicon

Ο φίλος μου Ανδρέας Πεφάνης, ιδιοκτήτης των καταστημάτων Comicworld, μόλις γύρισε από το San Diego Comicon (ζηλεύω!!!), όπου και παρεβρέθη στην συνέντευξη του Frank Miller και των συντελεστών της ταινίας "300", που βασίζεται πάνω στο ομώνυμο comic.

Για όσους δεν το ξέρουν (ντροπή σας) είναι ένα comic του καταπληκτικού Miller (Sin City, Robocop) το οποίο εξιστορεί την περίφημη μάχη των Θερμοπυλών. Είναι πραγματικά τρομερό και ελπίζω να βγει το ίδιο καλό και στο σέλιλόιντ - με τον Gerard Butler (Phantom of the Opera, Dracula 2000, Tomb Raider 2) ως Λεωνίδα. Το comic κυκλοφορεί και στη χώρα μας εδώ και χρόνια από τις εκδόσεις Μαμουθκομιξ.

Αν πατήσετε ακριβώς εδώ, θα δείτε το βιντεάκι όπου ο Ανδρέας ρωτάει τον Miller τι έρευνα έκανε για να γράψει το comic.